Το σαλόνι

Η σχέση μας βάδιζε προς την δύση της. Κι ένας από τους λόγους, ήταν πως ζητούσε επίμονα να μου πάρει την παρθενιά κι εγώ αρνιόμουν πεισματικά. Έτσι, όταν πήγαμε στο σπίτι της, σκέφτηκα πως αυτή μπορεί να είναι η τελευταία φορά.

Την έβαλα να καθίσει στον καναπέ του σαλονιού κι εγώ πέταξα τα ρούχα μου, σκαρφάλωσα σε μιά πολυθρόνα, στήθηκα, την κοίταξα και χαμογέλασα. Η ώρα που έκανε να πάει μέχρι την κρεβατοκάμαρα, να γδυθεί, να φορέσει το strapon και να γυρίσει μου φάνηκε αιώνας.

Την στιγμή που άπλωνε το τζελ, μου είπε: Πρόσεχε μην λερώσεις την πολυθρόνα.

Την επομένη, τρέχαμε στα μαγαζιά ν' αγοράσουμε καλύμματα γιά το σαλόνι. Όσο γιά την σχέση, αυτή κράτησε τριάμισι επιπλέον χρόνια.

Λίγους μήνες αφότου χωρίσαμε οριστικά, ένας κοινός γνωστός που είπε πως η τύπισσα αγόρασε καινούργιο σαλόνι.