Άρτεμις, μέρος πέμπτο: Μιά απρόσμενη επίσκεψη

Πίναμε καφέ στην κουζίνα. Είχαν περάσει πάνω από δύο ώρες από την στιγμή που ξυπνήσαμε, και σε όλο αυτό το διάστημα δεν είχαμε αγγίξει ο ένας τον άλλο. Το κουδούνι της εξώπορτας χτύπησε.

"Η Στέλλα πρέπει να είναι, θα έφερε τα φορέματα που της δάνεισα".

Πήγε να ανοίξει. Φωνές ακούστηκαν από την είσοδο του σπιτιού, η Άρτεμη φάνηκε κρατώντας στα χέρια της τα ρούχα που είχε δανείσει το προηγούμενο βράδυ στην φίλη της.

"Θα μείνει γιά ένα καφέ", μου είπε. "Θέλει να μας διηγηθεί τα χθεσινοβραδυνά της κατορθώματα".

"Καθήστε στο σαλόνι να τα πείτε. Εγώ θα πάω να αγοράσω μία εφημερίδα." της απάντησα.

Δεν κρύβω πως ενοχλήθηκα από το γεγονός ότι μία φίλη της θα διέκοπτε την αποκλειστικότητα που είχα πάνω της τις τελευταίες δύο ημέρες.

"Η Στέλλα θέλει να είσαι κι εσύ μαζί μας. Δεν έχει πρόβλημα, συζητά τα προσωπικά της ανοιχτά με όλο τον κόσμο. Μάλιστα, επειδή θα αργήσω μέχρι να ετοιμάσω τον καφέ, ρίξε κάτι πάνω σου και πήγαινε μέσα, γιά να μην είναι μόνη της.

Πρόχειρα δικά μου ρούχα δεν υπήρχαν στο σπίτι, η Άρτεμις μου είχε δώσει να φοράω ένα ανδρικό σορτσάκι, απομεινάρι ένας θεός ξέρει ποιού παλιού της εραστή. Το φόρεσα, ήμουν τελείως γυμνός μέχρι εκείνη την ώρα, έβαλα και ένα μακό μπλουζάκι από πάνω και πήγα να εκτελέσω τα χρέη υπευθύνου δημοσίων σχέσεων της οικίας, που μου είχαν ανατεθεί πριν από λίγο. Μπήκα στο σαλόνι και την είδα. Μακριά κατσαρά μαύρα μαλλιά. Το σώμα της δεν ήταν απλά γεροδεμένο, ήταν κτηνώδες. Πιθανότατα γυμνάστρια, δεν κάνεις τέτοιο κορμί αν δουλεύεις γραμματέας. Φορούσε παντελόνι από φόρμα γυμναστικής και ένα μπλουζάκι που αναδείκνυε το κορμί της. Την φαντάστηκα με το κοντό φόρεμα της Αρτέμιδας. Θα φώναζε από μακρυά η παρουσία της, 'αν δεν μου κάτσεις με την θέλησή σου, εγώ θα σε βιάσω'.

"Θα πρέπει να είσαι ο Αλέξανδρος. Είμαι η Στέλλα".

Πήρε την πρωτοβουλία της συζήτησης.

"Χαίρομαι που σε γνωρίζω Στέλλα. Συγχώρεσε την Άρτεμη, θα καθυστερήσει λίγο με τον καφέ".

"Ελπίζω να μην σας διέκοψα από κάτι σημαντικό".

"Όχι, καθόμασταν στην κουζίνα και χουζουρεύαμε".

Και άλλες παρόμοιες κοινοτοπίες. Αν αυτή η γυναίκα είχε τρακ το προηγούμενο βράδυ γιά το καινούργιο της φλέρτ, εγώ είμαι Κινέζος σκέφτηκα.

Ήρθε η Άρτεμις με τον καφέ και άρχισε η εξιστόρηση των κατορθωμάτων της νέας μου φίλης. "Δεν είχε τελικά καθόλου στήθος..." "Όταν μου έλεγε πως έπαιρνε ορμόνες έλεγε ψέματα..." "Τον πήγα στην τουαλέτα αλλά δεν μου κάθισε..." Δεν ήθελα να πιστέψω το συμπέρασμα στο οποίο που με οδηγούσαν χωρίς την παραμικρή αμφιβολία τα λεγόμενα της επισκέπτριάς μας. Τις κοίταζα και τις δύο αμήχανος. Το πρόσεξαν.

"Ξέρεις, η Στέλλα έχει ορισμένες ιδιαίτερες ερωτικές προτιμήσεις", μου εξήγησε η Άρτεμις.

"Της αρέσει να κάνει σχέσεις με παθητικές τραβεστί",συνέχισε.

Η διεστραμμένη φίλη μας με κοίταξε με ένα χαμόγελο όλο υπονοούμενα.

"Σε σοκάρω;", με ρώτησε.

"Σίγουρα δεν μπορεί να πει κανείς ότι είναι κάτι το συνηθισμένο. Όμως, δεν το κρίνω. Εδώ που τα λέμε, κι εγώ δεν ανήκω στην ερωτική ορθοδοξία", της απάντησα.

"Γιά να έχεις μείνει με την Άρτεμη, περισσότερο από ένα βράδυ..." συμπλήρωσε.

Δεν άφηνε μύγα να κάτσει στο σπαθί της. Αποφάσισα πως η τύπισσα μου την έσπαγε με την αυτοπεποίθησή της. Χώρια που ανακατευόταν σε ξένα χωράφια. Το τι κάναμε εγώ και η Άρτεμις, ήταν δικός μας λογαριασμός και δεν γούσταρα να ανακατεύεται ένας τρίτος.

"Κοίτα, το τι κάνουμε με την Άρτεμη και το γιατί είμαστε μαζί είναι κάτι που αφορά εμάς τους δύο και μόνο. Μπορεί εσύ να συζητάς με τον οποιοδήποτε το οποιοδήποτε θέμα σε αφορά, επέτρεψε όμως σ' εμάς τους δύο να συζητάμε μεταξύ μας τα του οίκου μας".

"Άκου φίλε γιά να μαθαίνεις. Αν η κυρία από δω σ' έχει ξεσκίσει δυό μέρες τώρα, που νομίζεις πως έμαθε τα κόλπα; Στο Cosmopolitan; Όταν ήρθα να μείνω σ' αυτή η πολυκατοικία, η φίλη σου ήταν μιά καθώς πρέπει, ανοργασμική νοικοκυρούλα. Έστησα ένα σωρό παρτούζες μ' αυτήν και τον άντρα της, τελικά αυτός έγινε gay και μένει τώρα με διάφορους γκόμενους και η κυρία από δω είναι η επίσημη φιλενάδα μου. Δεν σε γουστάρουμε, γι' αυτό μάζεψε τα μπογαλάκια σου και δίνε του".

Τόμπολα. Τι κάνουμε τώρα; Κοίταξα την Άρτεμη. Βρισκόταν στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Περίμενα να μου πει κάτι με τα μάτια της. Τίποτα. Σίγουρα μέσα της παλατζάριζε. Αν έτσι είχαν τα πράγματα, το παιχνίδι δεν είχε τελειώσει, άρα δεν έπρεπε να κάνω πίσω.

"Αν η Άρτεμη δεν σου έχει δώσει σαν προίκα το σπίτι, σημαίνει πως είναι δικό της. Συνεπώς, δεν μπορείς να με διώξεις εσύ από ένα σπίτι που δεν είναι δικό σου, εκτός αν θεωρείς κτήμα σου την ιδιοκτήτριά του".

"Κι αν είναι έτσι;".

"Εσείς οι λεσβίες ώρες ώρες γίνεστε χειρότερες από τον τελευταίο φαλλοκράτη της λαχαναγοράς. Έτσι όπως πας, σε λίγο γιά να αποδείξεις στον εαυτό σου την ανωτερότητά σου, θα δοκιμάσεις να την βγάλεις στο κλαρί γιά να το παίζεις η πρώτη νταβατζής της πιάτσας".

Το τελευταίο το είπα εντελώς στα ξεκούδουνα, φαίνεται όμως πως χτύπησα φλέβα. Η ατμόσφαιρα στο δωμάτιο πάγωσε. Σιγή νεκροταφείου επικράτησε. Ένα παπάκι ακούστηκε να περνά απ' έξω κάνοντας δαιμονισμένο θόρυβο. Τότε αυτή με κοίταξε. Ήξερα πως είχε πάρει τις αποφάσεις της και δεν ήμουν εγώ ο χαμένος.

"Άφησέ μας γιά λίγο μόνες, σε παρακαλώ".

"Θα είμαι στην κουζίνα. Αν χρειαστείς τίποτα, φώναξέ με".

Φοβόμουν να την αφήσω με την Στέλλα, η τύπισσα είχε προσωπικότητα οδοστρωτήρα.

"Θα είμαι καλά, μην ανησυχείς", μου απάντησε.

Πήρα το μπουκάλι το ουίσκι και κατευθύνθηκα προς την κουζίνα. Άκουσα την πόρτα του σαλονιού πίσω μου να κλείνει.

Καθόμουν σ' αναμμένα κάρβουνα. Όλα μπορούσα να τα φανταστώ, αλλά ότι θα έμπλεκα σε τέτοια περιπέτεια, ποτέ. Έβαλα ένα ποτό, άναψα τσιγάρο, έφερα στο μυαλό μου τις τελευταίες μέρες. Πρώτα απ' όλα, ο Νίκος. "Ιάσονα πρόσεχε τα πάρε δώσε με την Άρτεμη. Δεν είναι συνηθισμένη γκόμενα, έχει κακά βίτσια". "Παιδιά δεν σας κρύβω πως φοβάμαι για σας". Σοφός ο φίλος. Και διακριτικός. Ύστερα η Άρτεμη. Με τις αντιθέσεις και τις αμφιβολίες της. Ενάμισι χρόνο δεν είχε πάει με άντρα. Υποταγμένη σε μιά άλλη γυναίκα, ζηλιάρα, που την κρατούσε αποκομμένη από τον κόσμο, μόνη και λυπημένη. Θα μπορούσε να είναι με όποιον άντρα ήθελε, είχε προσωπικότητα, κανείς δεν θα έπληττε μαζί της στο κρεβάτι, η οικονομική άνεση φαινόταν πως δεν τις έλειπε. Μόλις σκέφτηκα αυτό, κατάλαβα πόσο λίγο την ήξερα, με την συμβατική έννοια του όρου. Δεν ήξερα τι δουλειά έκανε, αν δούλευε, μόλις πριν από λίγο από σπόντα είχα μάθει ότι κάποτε ήταν παντρεμένη, μπορεί να μην είχε πάρει και διαζύγιο, αν είχε σπουδάσει, αν είχε πατέρα, μάνα, αδέλφια. Τίποτα. Το μόνο που ήξερα ήταν πως νοιαζόμουν γι αυτήν. Κι εγώ, τι έψαχνα τελικά στην ζωή μου; Άφησα τα επικίνδυνα ερωτήματα γι' άλλη φορά. Χάζεψα λίγο έξω, το αίμα όμως μου ανέβηκε στο κεφάλι όταν αναλογίστηκα ότι η Στέλλα κατά πάσα πιθανότητα έψηνε την δικιά μου να την βγάλει στο κλαρί. Είχε περάσει πάνω από μισή ώρα από την στιγμή που τις άφησα μόνες. Καιρός ήταν να ξεκουμπιστεί η τύπισσα γιά να αρχίσει η προσπάθεια ανασυγκρότησης. Ήμουν σίγουρος πως με περίμενε δύσκολη μέρα. Πιθανόν να χρειαζόμουν και την βοήθεια του φίλου μου. Κατευθύνθηκα προς το σαλόνι. Όταν πλησίασα προς την κλειστή πόρτα, πάγωσα. Άκουσα τους τόσο γνώριμους μου ερωτικούς αναστεναγμούς της Άρτεμης. Θέλησα να ορμίσω μέσα και να πετάξω την τσούλα έξω τραβώντας την από τα μαλλιά. Μετά θυμήθηκα τα μπράτσα της και κατάλαβα ότι δεν ήταν απολύτως σίγουρο ότι θα τα κατάφερνα. Κοίταξα από την κλειδαρότρυπα. Φρικάρισα. Η Στέλλα είχε ξαπλώσει την Άρτεμη στον καναπέ, είχε βάλει το βρωμερό της πρόσωπο ανάμεσα στα σκέλια της φίλης μου και την έγλειφε, ενώ αυτή ήταν γονατισμένη στο πάτωμα. Και οι δυό τους ήταν γυμνές. Τι κάνω τώρα; Το παίζω αξιοπρεπής, ανοίγω την πόρτα, αποχαιρετώ και φεύγω; Μπαίνω μέσα βάζω τις φωνές, και όποιον πάρει ο χάρος; Ορμάω με το κουζινομάχαιρο και γίνομαι πρώτη είδηση στα κανάλια; Το τελευταίο θα βόλευε ίσως τον Νίκο, είναι δικηγόρος. Θα έβγαινε στα παράθυρα των δελτίων ειδήσεων, θα γινόταν γνωστός, θα αποκτούσε πελατεία. Γέλασα μέσα στην φρίκη μου. Όχι. Η λύση θα πρέπει να είναι διαφορετική. Γύρισα στην κουζίνα, κάπνισα ένα τσιγάρο, και σκέφτηκα.

Λίγα λεπτά αργότερα, μπήκα στο σαλόνι κουνάμενος σινάμενος, φορώντας τα γνωστά βρακάκια, ζαρτιέρες και τα λοιπά και κρατώντας στα χέρια μου τον μεγάλο δόνητή, ένα μαστίγιο και ένα ζευγάρι χειροπέδες.

"Κορίτσια, θέλετε παρέα;", ρώτησα.

Την στιγμή εκείνη, η Στέλλα είχε βάλει την Άρτεμη να γονατίσει στον καναπέ, ήταν από πίσω της γονατισμένη και αυτή και την έπαιρνε με το μεσαίο της δάχτυλο. Μόλις με είδε, θύμωσε. Είδε το ντύσιμό μου και κυρίως τον δονητή που κρατούσα στο χέρι μου και η έκφρασή της μαλάκωσε. Μου πέταξε ένα ειρωνικό χαμόγελο και μου ζήτησε τον δονητή.

"Όχι, αυτός είναι γιά μένα", της απάντησα. "Συνεχίστε, δεν έχω ξαναδεί γυναίκες να κάνουν έρωτα άλλη φορά".

"Πολλά θα δεις και θα πάθεις μαζί μου γλύκα", μου απάντησε.

Η Άρτεμη με κοίταξε, και ένοιωσα να γκρεμίζεται μέσα της ένας ολόκληρος κόσμος. Τέντωσε το κορμί της και αναστέναξε. Η άλλη μπήκε πάλι μέσα της με το χέρι.

"Ποιό δυνατά", παρακάλεσε.

Το θέαμα γιά μιά στιγμή με συνεπήρε. Συγκράτησα τον εαυτό μου, γονάτισα και προχωρώντας στα τέσσερα πήγα και έχωσα το πρόσωπό μου κάτω από την Στέλλα. Άρχισα να την γλείφω. Στην αρχή, ήταν μαζεμένη. Σε λίγο όμως την ένοιωσα να παραδίνεται και να χαλαρώνει. Συνέχισα με μεγαλύτερη δύναμη. Λίγο αργότερα, είχε παρατήσει την Άρτεμη στην τύχη της, είχε σηκωθεί στα γόνατα και τριβόταν πάνω στο στόμα μου. Έβαλα όσο ποιό βαθιά μπορούσα την γλώσσα μου. Την ένοιωσα να ανατριχιάζει. Καλό σημάδι αυτό, σκέφτηκα. Διστακτικά, την έπιασα από τους γλουτούς. Άρχισα να κατευθύνω εγώ την κίνηση του κορμιού της. Η κρίσιμη στιγμή είχε φτάσει. Την σήκωσα λίγο και της είπα

"Σκύψε στον καναπέ, θα είσαι πιό άνετα".

Το έκανε. Τα είχα καταφέρει. Την ακολούθησα και την έγλειψα γιά λίγο ακόμη. Η Άρτεμη είχε τραβηχτεί σε μιά γωνιά και κοίταζε σαν αποσβολωμένη. Σηκώθηκα από την θέση που ήμουν, πήρα τον δονητή και άρχισα με αυτόν να τρίβω το μπροστινό άνοιγμα της Στέλλας. Παράλληλα, της ψιθύριζα στο αυτί

"Δώσε μου τα υγρά σου, όταν θα μου τον βάλεις θέλω να νιώσω τα υγρά σου μέσα μου.

Η τύπισσα είχε παραδοθεί κανονικά.

"Θέλεις να σου δείξω πως θα νιώσω όταν μου τον βάλεις;" την ρώτησα.

"Ναι"

Έπιασα το τέρας και της έχωσα το κεφάλι. Κάποιο λαμπάκι πρέπει να άστραψε μέσα της, γιατί μου ζήτησε επιτακτικά να τον βγάλω. Υπάκουσα.

"Άρτεμη γλυκιά μου, έλα κι εσύ, μην μένεις μακρυά", είπα.

Με κοίταξε με ύφος εκδικητικό. Πλησίασε όμως παρ' όλα αυτά. "Να πάρε τον δονητή και χαλάρωσε την φίλη σου" της είπα.

Τον πήρε και άρχισε να τον δουλεύει μέ επιδεξιότητα μέσα στο κορμί της Στέλλας. Αυτή με την σειρά της, όταν ένοιωσε πως άλλαξε ο παρτενέρ που της έκανε έρωτα, αφέθηκε εντελώς. Τραβήχτηκα από την σκηνή, πήρα τις χειροπέδες και τις κρέμασα από τις ζαρτιέρες, στην πίσω πλευρά γιά να μην φαίνονται. Πλησίασα πάλι της δύο κυρίες που είχαν πλέον ξεχαστεί εντελώς και έδιναν τα ρέστα τους. Άρχισα να χαϊδεύω την Στέλλα στην πλάτη. Με άπειρη επιμονή και προσοχή γιά να μην την βγάλω από την έκσταση στην οποία βρισκόταν, πήρα τα χέρια της πίσω και τις φόρεσα τις χειροπέδες. Πήγε γιά μιά στιγμή να αντιδράσει, αλλά δεν της έδωσα το περιθώριο. Με μιά βίαιη κίνηση, έκλεισα και το δεύτερο κούμπωμα. Στην συνέχεια, πήρα τον δονητή από τα χέρια της Άρτεμης, της έκανα νόημα να απομακρυνθεί και τον έχωσα με όλη μου την δύναμη μέσα στο μισητό μουνί της Στέλλας. Ούρλιαξε από τον πόνο, κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και άρχισε να φωνάζει. Λύσε με βρε τσόγλανε, θα σου γαμήσω την μάνα και άλλα παρόμοια. Γιά πέντε τουλάχιστον λεπτά την γαμούσα με όλη μου την δύναμη, με όλο μου τον θυμό. Αυτή σπαρταρούσε. Πόναγε, είναι σίγουρο. Σε μιά στιγμή σταμάτησα. Σηκώθηκα όρθιος, και της είπα.

"Τώρα θα μάθεις πόσα απίδια βάζει ο σάκος".

Πήρα το μαστίγιο. Ποιός είδε τον θεό και δεν τον φοβήθηκε. Ίδρωνα από την προσπάθεια, από το πάθος. Τα ουρλιαχτά της άρχισαν να γίνονται ενοχλητικά.

"Πήγαινε φέρε κάτι να κλείσουμε το στόμα αυτής της τσούλας", είπα στην Άρτεμη.

Γύρισε μετά από λίγο με ένα κομμάτι πανί.

"Δέσε της το στόμα"

Η Στέλλα παραληρούσε" Όχι αγάπη μου, μην το κάνεις αυτό, λυπήσου με".

Κόντεψα να την λυπηθώ. Η Άρτεμη έδειξε να επηρεάζεται. Δεν ήταν ώρα γιά συναινετικές διαδικασίες.

"Δέσε το στόμα της να μην πάθεις εσύ τα χειρότερα", είπα.

Υπάκουσε τελικά. Όση ώρα έφραζε το στόμα της πουτάνας αυτής, συνειδητοποίησα ότι καθώς της είχα δέσει μόνο τα χέρια, θα μπορούσε να είχε κάνει κάποιες κινήσεις όχι γιά να ελευθερωθεί, αλλά γιά να αντιδράσει με κάποιο τρόπο. Μήπως τελικά της άρεσε αυτό που πάθαινε; Γονάτισα από πίσω της, έπαιξα γιά λίγο το πουλί μου μέχρι που μου σηκώθηκε και το έχωσα στον κώλο της. Οι χειροπέδες καρφώθηκαν μέσα στους καρπούς της, το δεξί της χέρι μάτωσε λίγο. Τότε δοκίμασε γιά πρώτη φορά να αντιδράσει. Πήγε να ανασηκώσει το σώμα της, αλλά της έριξα μιά γερή αγκωνιά στην πλάτη και βρέθηκε πάλι στην προηγούμενη θέση.

"Κάτω τσουλάρα".

Άρχισα να την πηδάω με δύναμη από πίσω. Αυτή σταμάτησε να χτυπιέται. Έμεινε ακίνητη. Φοβήθηκα πως κάτι έπαθε. Της έλυσα το στόμα και την ρώτησα.

"Είσαι καλά"

"Ναι είμαι καλά, μην σταματάς".

Πάγωσα. Αυτή την εξέλιξη δεν την περίμενα. Κοίταξα την Άρτεμη, την ίδια απορία είχε και αυτή. Δεν μπορώ να περιγράψω την χαρά που ένοιωσα, όταν κατάλαβα ότι και πάλι μπορούσα να μιλάω με τα μάτια στην γυναίκα μου. Μπροστά μου όμως, ήταν γονατισμένο ένα τσουλί και έπρεπε να τελειώνω μαζί του. Συνέχισα να την ξεσκίζω. Αυτή, συνεχώς ανέβαινε. Κινδύνευα να τελειώσω από στιγμή σε στιγμή. Γιά να το αποφύγω, άρχισα να σκέφτομαι άσχετα πράγματα. Τα σκουπίδια που δείχνει η τηλεόραση και άλλα παρόμοια. Κινδύνεψε να μου πέσει. Γιά πρώτη και μοναδική φορά έδωσα στον εαυτό μου την ευκαιρία να θαυμάσει το υπέροχο όντως κορμί της τύπισσας που παραληρούσε πλέον από καύλα, γονατισμένη, με τα χέρια δεμένα στην πλάτη και τον πούτσο μου βαθιά μέσα στον κώλο της. Κατάλαβα πως πλησίαζε. Ανανέωσα τον ρυθμό μου.

"Φτάνω φτάνω", άρχισε να φωνάζει.

Τότε σταμάτησα. Τον έβγαλα έξω από το κορμί της, και σηκώθηκα όρθιος. Κοίταξα το όργανό μου και είδα πως ήταν λερωμένο. Πήρα το πανί και άρχισα να σκουπίζομαι. Η Στέλλα ωρυόταν.

"Κι άλλο κι άλλο μην σταματάς, γιατί σταμάτησες;"

"Αει στο διάολο τσούλα βγάλε τον σκασμό", της απάντησα.

"Πάμε αγάπη μου να πλυθούμε να φύγει από πάνω μας η μπόχα αυτής της βρομιάρας", είπα στην Άρτεμη.

Τα μάτια της έλαμπαν. Πήγαμε στο μπάνιο και την έπλυνα. Πλύθηκα κι εγώ. Στην συνέχεια την τύλιξα με μιά μεγάλη πετσέτα και γυρίσαμε στο σαλόνι γιά να δώσουμε ένα τέλος στην κατάσταση. Η Στέλλα είχε πέσει στο πλάι και έκλαιγε. Δεν ξέρω γιατί και δεν με ενδιέφερε. Πήρα το κλειδί, έλυσα τις χειροπέδες. Μάζεψα τα ρούχα της, άνοιξα την εξώπορτα, τα πέταξα έξω και της είπα

"Αει στο διάολο και να μην σε ξαναδώ μπροστά μου".

Βγήκε τρέμοντας από το διαμέρισμα, έκλεισα πίσω μου την πόρτα. Αγκάλιασα την Άρτεμη, την φίλησα. Τα μάτια της μου είπαν "Σ' ευχαριστώ".