Το πάρτυ

Προτελευταία βδομάδα της αποκριάς, Τετάρτη βράδυ μας πήρε τηλέφωνο ο φίλος μας ο Κώστας
-Παιδιά, όλα εντάξει. Θα το κάνουμε τελικά το πάρτυ το Σάββατο. Ετοιμαστείτε. Μόνο, ντυθείτε κάτι πρωτόπτυπο. Μην αγοράσετε ετοιματζίδικες στολές. Δεν λέει....

Τι να ντυθούμε; Πρόβλημα. Το βράδυ το περάσαμε προσπαθώντας να κατεβάσουμε ιδέες. Τζίφος. Πέμπτη βράδυ ξαναπιάσαμε το θέμα.
-Αν θέλουμε να είμαστε πρωτότυποι και να μην μας κοστίσει και μιά περιουσία, πρέπει να βάλουμε ρούχα που έχουμε στο σπίτι, είπα.
-Δεν έχουμε και τίποτα πρωτότυπο, όλα μας τα ρούχα είναι συνηθισμένα.
-Μην το λες, εσύ έχεις και κάτι πρόστυχα φορέματα.
-Υπερβάλεις
-Να εκείνο το σωληνωτό το εφαρμοστό δεν είναι προκλητικό; Αφού ποτέ δεν τόλμησες να το φορέσεις έξω.
-Αν σ' αρέσει, γιατί δεν το φοράς εσύ; Να βάλω κι εγώ ένα κοστούμι σου και να το παίξουμε αντιστροφή ρόλων.
-Οι μισοί καλεσμένοι θά κάνουν το ίδιο.

Μετά από λίγη σκέψη, φώναξα ενθουσιασμένος
-Το βρήκα!!! Θα ντυθούμε μοιραίες γυναίκες. Θα βάλω εγώ το φόρεμά σου, εσύ ένα κολάν, ένα κορμάκι από λύκρα, τα μποτίνια σου κι εκείνη την φαρδιά μαύρη ζώνη με την μεγάλη εγγράφα και θα το παίξουμε κόρες της Σαπφούς. Εσύ η δυναμική, η κυρίαρχη κι εγώ η προκλητική σου υποτακτική.
Η ιδέα της άρεσε. Έφερε από την ντουλάπα το περίφημο φόρεμα και μου το φόρεσε. Ήταν ένα απλό μαύρο φόρεμα, απόλυτα εφαρμοστό, χωρίς κανένα άνοιγμα, με μακρυά μανίκια που της Έφης της ερχόταν μέχρι τον αστράγαλο. Επειδή είμαι γύρω στα δέκα εκατοστά ψηλότερος από αυτήν, η τρίχα στο πόδι μου έβγαζε μάτι.  Κατά τα άλλα, μου ερχόταν καλά, μιάς και ήταν από εξαιρετικά ελαστικό ύφασμα.
-Αυτές οι τρίχες στα πόδια σου είναι αντιαισθητικές. Πρέπει να τις ξυρίσεις.
-Ούτε που να το σκέφτεσαι
-Βρήκα άλλη λύση. Περίμενε.
Πήγε στην κρεβατοκάμαρα και μετά από λίγο γύρισε με ένα ζευγάρι δικές της μαύρες κάλτσες. Τις φόρεσα.
-Για κάνε ένα γύρο να σε δώ.
Αφού με κοίταξε καθώς πηγαινοεχόμουν άγαρμπα μέσα στο δωμάτιο, είπε
-Ένταξει, το φόρεμα σου έρχεται καλά. Από πίσω το κωλαράκι σου είναι οκ, όμως βρε παιδί μου, από μπροστά είσαι πλάκα. Στήθος μηδέν.
-Δεν έχεις κάτι σουτιέν με περίεργα επιθέματα; Φέρε ένα να δούμε πως μου πάει.
Έφερε κάτι σουτιέν και κάτι κυλοτάκια
-Η θα είναι σωστό το σετάκι, ή άστο καλύτερα, είπε
Μετά από μερικές δοκιμές, καταλήξαμε σε ένα συνδιασμό. Το μόνο πρόβλημα, ήταν πως το πουλί μου με το ζόρι καλυπτόταν Η επαφή του με το γυαλιστερό γυναικείο ύφασμα, με έκανε να αισθάνομαι περίεργα.
-Περπάτα ξανά.
-Μ' αρέσεις. Είσαι σωστή πουτανίτσα, αν σ' έβλεπα στον δρόμο, θα σου την έπεφτα.
Προσπάθησα να αγνοήσω την πρόκληση.
-Έχουμε πρόβλημα, της είπα
-Δηλαδή;
-Εντάξει όλα αυτά αλλά από παπούτσια, τι κάνουμε; Φοράω 43 κι εσύ 39.
-Δίκιο έχεις, αλλά άστο προς το παρόν. Κάτι θα βρούμε. Θες να φορέσεις τώρα και μιά περούκα;
-Που την βρήκες;
-Έχει ξεμείνει χρόνια τώρα στην ντουλάπα. Δεν θυμάμαι καν γιατί την είχα αγοράσει.
Ήταν μιά περούκα με μαύρο καρέ μαλί.Την φόρεσα.
Με κοίταξε για κάμποση ώρα.
-Τέλεια. Μένει μόνο το μακιγιάζ σου.
-Θέλω να δω πως φαίνομαι.
-Άσε, περίμενε να δεις το τελικό αποτέλεσμα. Ένα μόνο σου λέω. Βρισκόμαστε σε καλό δρόμο.
-Η σειρά σου τώρα. Να σου φέρω τα ρούχα;
-Όχι, άσε με να ετοιμαστώ μόνη μου.

Πήγε στην κρεβατοκάμαρα κι έμεινε εκεί τρία περίπου τέταρτα. Όλη αυτή την ώρα, αισθανόμουν μια έντονη επιθυμία για βίαιο πήδημα. Το ποιός θα πηδούσε ποιόν, ήταν ένα θέμα που το έδιωχνα από το μυαλό μου, αυτό όμως όλο και επέστρεφε. Όταν μπήκε ξανά στο καθιστικό, ένοιωσα πως το γυναικείο σλιπάκι που φορούσα, με καταπίεζε.
-Αν σ' έβλεπα στον δρόμο, θάθελα να μου την πέσεις, της είπα.
Κατάλαβε πως κάτι κάτω από το φόρεμα είχε ερεθιστεί.
-Φτιάχτηκες;
-Κατά κάποιο τρόπο
-Δεν το περίμενα, σε είχα για πιό macho.
-Πάμε μέσα να σου δείξω πως κάνεις λάθος;
-Όχι σήμερα, έχω ακόμη περίοδο.
-Πάντως αυτό που σου λείπει, είναι ένα κοντό δερμάτινο μπουφάν. Ν΄αφήνει την ζώνη και τον ποπό σου έξω αλλά να καλύπτει τις ρώγες του στήθους σου. Είναι έτοιμες να τρυπήσουν το ύφασμα.
-Έχεις δίκιο, αλλά τέρμα για σήμερα. Είναι αργά, πάμε για ύπνο.
Ξεντυθήκαμε, βάλαμε τις αντιερωτικές βαμβακερές μας πυτζάμες και πέσαμε να κοιμηθούμε. Κάτι όμως δεν μ' άφηνε να ησυχάσω.

Την άλλη μέρα, παραμονή του πάρτυ, όταν γύρισα από την δουλειά την βρήκα στο σπίτι.
-Πήγα γιά ψώνια. Κοίτα τι σου αγόρασα, της είπα κι της έδειξα το κοντό δερμάτινο μπουφάν που της είχα πάρει.
Το δοκίμασε πρόχειρα κι είδαμε πως της ερχόταν καλά. Το πήγε στην κρεβατοκάμαρα και γύρισε κρατώντας ένα ζευγάρι γυναικεία παπούτσια με ελάχιστο τακούνι.
-Είναι 43 νούμερο. Δεν έχουν τακούνι, γιατί χρειάζεσαι εκπαίδευση για να περπατήσεις με δεκάποντες γόβες. Βάλτα να δούμε αν σου κάνουν. Ήταν εντάξει.
-Σήμερα, θα κάνουμε την τελική δοκιμή. Θα σε βάψω κιόλας. Πήγαινε να κάνεις ένα ντους, ξυρίσου όσο ποιό καλά μπορείς κι έλα να σε φτιάξω, μου είπε.
Μέσα στο μπάνιο, κατάλαβα πως είχα ξεροχύσει. Πλύθηκα, έκανα κι ένα κόντρα ξύρισμα και πήγα στο καθιστικό. Αυτή είχε βάλει στην μέση του δωματίου μιά καρέκλα της κουζίνας, είχε φέρει και το δυνατό φωτιστικό από το γραφείο και με περίμενε. Πάνω στον καναπέ, ήταν αφημένα τα ρούχα, τα εσώρουχα και η περούκα.

Κάθησα γυμνός στην καρέκλα κι αυτή άρχισε να με μακιγιάρει. Καθώς περνούσε η ώρα κι ένοιωθα τα χέρια της να κατευθύνουν με δύναμη το κεφάλι μου και να αλλάζουν την όψη μου, αναστατωνόμουν όλο και περισότερο. Δεν μου είχε σηκωθεί, αλλά καθώς γνωριζόμασταν καλά σίγουρα είχε καταλάβει πως η όλη διαδικασία μ' έφτιαχνε. Δεν έλεγε τίποτα, μόνο χαμογελούσε κι αυτό το χαμόγελό της μ' έκανε να ταράζομαι όλο και περισότερο.
-Είσαι έτοιμη, είπε μόλις τελείωσε.
-Θέλω να δω πως μ' έχεις κάνει.
-Όχι, θα δεις το τελικό αποτέλεσμα. Έλα τώρα να ντυθείς.
Το ποιό δύσκολο απ' όλα, ήταν να φορέσω το σλιπάκι. Μου είχε μισοσηκωθεί.
-Είσαι πολύ καυλιάρα γκόμενα.
-Δεν είμαι γκόμενα, είμαι γκόμενος.
-Γκόμενα. Είμαι η κυρά σου κι είσαι η πουτανίστα μου, το ξέχασες;
-Θέλω να δω πως φαίνομαι, είπα όταν τελιώσαμε κι έβαλα και την περούκα.
-Θα γίνει κι αυτό, μην βιάζεσαι. Πάω τώρα κι εγώ να ετοιμαστώ μέσα. Κάνε πρόβες στο περπάτημα, και μην τολμησεις να πάς στον καθρέφτη στο μπάνιο, θα το κλειδώσω. Στο σπίτι υπήρχαν δυό καθρέφτες. Ένας στον νιπτήρα κι ένας μεγάλος ολόσωμος στην κρεβατοκάμαρα.

Όση ώρα την περίμενα, έπινα ουίσκι και προσπαθούσα να παραστήσω τα μανεκέν που περπατούν στην πασαρέλα. Καταλάβαινα πως το αποτέλεσμα πρέπει να ήταν γελοίο, αυτό όμως με έφτιαχνε ακόμη περισότερο.
-Ελα μέσα, την άκουσα να μου φωνάζει.
Πήγα στην κρεβατοκάμαρα και την είδα βαμένη, ντυμένη και με το καινούργιο της το μπουφάν. Ήταν υπέροχη, πραγματικό μοντέλο σ' επίδειξη kinky αμφιέσεων.
Κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη, και είδα μιά γυναικάρα.
-Θάθελα να με πηδήξω, παρατήρησα.
-Θάθελες να σε πηδήξω εγώ; ρώτησε.
-Τι θα μου κάνεις;
Έβαλε τα χέρια της στους ώμους μου και με ανάγκασε να γονατήσω. Το θέαμα στον καθρέφτη, ήταν μοναδικό
-Γλύψε τις μπότες μου. Το έκανα.
Με σήκωσε και μέβαλε να σκύψω. Ήρθε από πίσω μου κι άρχισε να μου κάνει πισωκολλητό. Κινιόταν σαν να μου τον είχε καρφώσει. Βογγούσα. Σταμάτησε απότομα.
-Αν συνεχίσουμε, πρώτον θα στραπατσάρουμε τα ρούχα μας και δεύτερον δεν θα μπορέσεις να με πάρεις κι εσύ. Αύριο, ελπίζω να είμαι εντάξει με την περίοδό μου, είπε.
-Αύριο είναι το πάρτυ, μην το ξεχνάς.
-Το ξέρω, θα το κάνουμε αφού γυρίσουμε, που θάμαστε και ξαναμένοι.
-Περισότερο από τώρα;
-Ναι. Θα σε φτιάξω όπως πρέπει.

Όταν πέσαμε να κοιμηθούμε, περίμενα μέχρι να την πάρει ο ύπνος κι ύστερα πήγα και τράβηξα μιά μαλακία. Δεν άντεχα. Η άλλη μέρα, πέρασε μέσα στην αμηχανία και την προσμονή. Ό,τι κάναμε, το κάναμε μηχανικά. Αυτή σε κάποια στιγμή έφυγε από το σπίτι, έχω μιά δουλειά δεν θ΄αργήσω μου είπε και γύρισε μετά από καμιά ώρα χωρίς να μου δώσει καμιά εξήγηση.

Έφτασε η ώρα να ετοιμαστούμε γιά το περίφημο πάρτυ. Η διαδικασία, ίδια με της προηγούμενης μέρας. Όταν σταθήκαμε και οι δύο έτοιμοι μπροστά στον καθρέφτη για να θαυμάσουμε την μεταμόρφωσή μας, άπλωσε το χέρι της και μούπιασε τον κώλο. Έκλεισα τα μάτια μου για να το απολαύσω καλύτερα. Με φίλησε. Με έγλειψε στον λαιμό.
-Πάρε με, της είπα
-Όχι τώρα, αργότερα.
Και συνέχισε να με φτιάχνει. Άργα και βασανιστικά. Δεν άντεχα,
-Κάνε με δική σου, την παρακάλεσα. Τίποτα αυτή.
-Είμαι η δούλα σου, η πουτανίστα σου κάνε με να νοιώσω την δύναμή σου. Δείξε μου τι μπορείς να μου κάνεις.
Κάπου εκεί έχασε κι αυτή τον έλεγχο. Με πεταξε στο κρεβάτι, με πλάκωσε στα χαστούκια μου έβγαλε το φόρεμα, τώρα θα σου δείξω εγώ, είπε. Δάγκωσε τις ρώγες του στήθους μου, πέταξε έξω από το σλιπάκι τον πούτσο μου κι άρχισε να τον σκαμπιλίζει και να μου στρίβει τ' αρχίδια. Πονούσα.
-Κι άλλο, κι άλλο την παρακαλούσα.

Τώρα θα σε γαμήσω, είπε. Ταράχτηκα. Τι εννοούσε ο ποιητής; Σηκώθηκε, από το κρεβάτι και με διάταξε: Στήσου στα τέσσερα, πουτάνα. Φοβήθηκα. Στα τέσσερα, είπα. Υπάκουσα. Μπροστά το κεφάλι, μην γυρίσεις να κοιτάσεις, σε σκότωσα. Πάγωσα. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα αγωνίας, ανέβηκε και πάλι στο κρεβάτι και στήθηκε πίσω μου. Κάτι προσπαθούσε να χώσει στην κωλοτρυπίδα μου. Τα κατάφερε.
-Τι μου έκανες, την ρώτησα, όταν μπόρεσα να μιλήσω και πάλι.
-Σούχωσα τον πούτσο μου. Τώρα θα σε γαμήσω σαν πραγματική πουτάνα. Μην τολμήσεις να βγάλεις άχνα.

Έτσι, χάσαμε και το πάρτυ του Κώστα και εγώ την παρθενιά μου κι αυτή μετατράπηκε σε απίστευτη σαδίστρια. Λίγο καιρό μετά, μου εκμυστηρεύτηκε πως το πρωινό του Σαββάτου που έλειψε για λίγο από το σπίτι, πήγε σ' ένα sex shop και αγόρασε το στραπόν. Ντρεπόταν όπως μου είπε, αλλά την ίδια στιγμή είχε καυλώσει. Από κάτω ήταν υγρή.